یادداشت
محمد کرم اللهی(مسوول کمیته هنرهای تجسمی سومین جشنواره آثار و تولیدات مراکز استانی حوزه هنری)

پرواز دست های آسمان تسخیر ملتی را دیدم که خروج دیو ستم و ورود فرشته آزادی را فریاد می زدند
وقتی عقربه های گذر زمان اولین روز از آذر ماه 1352 را نشان می داد. جان بی مقدارم در ظرف وجود ریخته شد تا چند صباحی به نام محمد کرم اللهی در پهنای عالم فانی� زندگی کنم. آن سال و روزها واپسین نفس های فصل سرد ستم شاهی داشت از گریزگاه همت مردان و خواست حضرت دوست رم می کرد. وقتی با یک یا علی دست به زانو شدم و کمر راست کردم تا « تاتی، تاتی» راه رفتن آغاز کنم؛ پرواز دست های آسمان تسخیر ملتی را دیدم که خروج دیو ستم و ورود فرشته آزادی را فریاد می زدند.
57 پشت میز الفبا نشستم چه حال و هوایی ادبستان محمد! دبستان محمد محسن ( شهید هبت الله فیضی) کوچه باغ فیض شهر خرم آباد. یه عالمه شیطنت� کودکانه بارم بود و یه ذره دنگ صدایی؛ معلم که دید! سرود خوان صبحگاهی دبستانم کرد و می خواندم! « نه آمریکا نه شوری حکومت عدل علی (ع) به دست روح الله ناطق قرآن خدا» جثه بزرگی داشتم و صدای بم و پهنی. دوم ابتدایی برای بازی در نقش مالک در نمایشنامه «اشعث» انتخاب شدم و تا به امروز که 29 شخص بازی را در نمایشنامه های مختلف اجرا کرده ام. باز اولین دیالوگ زندگی تئاتری ام را فراموش نکرده ام « میوه! میوه! من میوه نمی خورم!»
با انقلاب اسلامی قد کشیدم. وقتی دست سیاه دژخیم می خواست این نهال نوکاشت را قلم کند. دفاع جانانه و مقدس فرزندان گهواره نشین دوشین امام(ره) که رعنا جوانان آن روز بودند را دیدم و تجربه کردم. آنجا هنر را رقص خون دیدم که از گلواژه های عشق و ایثار در خاکریزهای غرب و جنوب کشور بر سرخی افق فخرمی فروخت. گروه های سرود و تئاتر مدرسه برای من یعنی خانه دوم زندگی؛ می خواندم و بازی می کردم! خانواده مخالف بود. شاید از فردایی می ترسیدند که من از جاده عقل و شرع منحرف ام و راه به بیراهه می برم.
جنگ تمام شدو انقلاب بالغ تبلیغات اسلامی و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان تبلیغات اسلامی و وقتی دیگر انجمن تئاتر بود و مجتمع فرهنگی و هنری ارشاد و دانشگاه پیام نور و دانشجویی در رشته زبان و ادبیات فارسی؛ هرچه بود و هر چه شد، گذشت. بعد از تاسیس حوزه هنری در استان لرستان، چهارسالی معاون فرهنگی بودم. بعد از آن بع اعتماد مسوولان عالی حوزه هنری دوسال وپنج ماه رئیس حوزه هنری استان ایلام شدم و امروز هم یک سال و هفت ماه است که مشغول خدمت به هنرمندان متعهد و آگاه استان قزوین هستم.
راستی فراموش کرده بودم هفت سال گوینده رادیو مرکز لرستان و نویسنده برخی برنامه های آن مرکز بودم.